Boş Bir Vakit (Yeni Siteden Ve Yeni Rp' lerden Devam)

Sevgilisinin kekeleyerek cevap vermesi, Chris'in içine kurt düşürmüştü. Belli ki o baygınken, Chris'in başına gelenler ile ilgili bişiler konuşmuşlardı. Arcene, heyecanlanarak Hillary'e baktı. Hillary'nin surat ifadesi kararsızdı... Bir şey düşünüyordu ve en sonunda Chris'i tuttu ve yatağın kenarına geri getirdi. Ve ona, neyle ilgili konuştuklarını anlattı ve Arcene'ye dönerek:

''Hadi Arcene, Onun ve bizim iyiliğimiz için... Hadi...'' dedi.

Arcene, ilk başta bunu kesinlikle yapmak istemedi. Sevgilisinin canını yakmayı istemiyordu. Chris, şaşırmıştı. Şaşırdığı her an yaptığı gibi şimdi de kendi düşüncelerine daldı. "Hillary'nin söylediği çok mantıklıydı. Evet, zihnine gireni iyi bir zihnifendar bulabilirdi. Evet, Chris'in canı yine çok yanacaktı, ilk darbeden sonra kalan yara izleri belki şimdi kalıcı hale gelecekti ama kendini düşünme zamanı değildi. Burada, sadece Chris'in değil, Hillary'nin, Arcene'nin ve daha bir sürü ZümrüdüAnka Yoldaşlığı üyesinin canı ortadaydı."

Chris, bunları düşündükten sonra, kabul etti:

"Tamam." dedi sadece. Ağzından başka bir söz çıkmamıştı. Dayanması, dişini sıkması gerekiyordu bir süre.

Yataktan kalktı, Arcene'nin önüne gitti ve zihnine girildiğinde yere daha sert düşmemek için diz çöktü. Geriye tek bir şey kalmıştı.

"Hadi Arcene. Hazırım." dedi ve bir yandan en yakın arkadaşına bir yandan da sevgilisine baktı...

O kadar kötü görünüyordu ki o anda.Bitkin ve yorgun.Onun canını yakmak istemiyordum.Ama bir taraftan da bunu yapmaya mecburdum.Hillary,Chris’i kolundan tuttu ve yatağa doğru oturmasını sağladı.Ben ise korkuyla Chris’e bakıyordum ve ona bakmaya dalmıştım.Hillary birden yanımda bitti ve kolumdan tutarak bunu yapmaya mecbur olduğumu söyledi,anlattı bana.İkna etmeye çalışıyordu beni.Kolumdan yavaşça tutan Hillary,beni Chris’e doğru yaklaştırıyordu.İleri atmak istemediğim adımlarım kendi kendine gidiyorlardı sanki ileriye doğru.Bu benim için korkuyla yüzleşmek gibi bir şey olacaktı.Chris’in yanına geldim ve Chris’in yerinden kalkarak dizleri üstüne çömdüğünü gördüm.Bana bakıyordu.Çıkan en güçlü sesiyle söyledi.

“Hadi Arcene.Hazırım.”

Gerçekten kendini hazır mı hissediyordu? Canının acıyacağını biliyordu ama umrunda değildi sanki.O an onun değil de benim canım o kadar çok acımıştı ki hissedebiliyordum.Gözlerim dolarak Chris’e baktım ve titreyerek söyledim.

“Özür dilerim Chris.Gerçekten.”

Bunu söyledikten sonra hızlı bir şekilde ve beklenmedik bir zamanda Chris’in zihnine girdim.Canı o kadar çok acıyordu ki,görüyordum,hissediyordum.Zaman ilerledikçe benimde canım acımaya başlıyordu.Gücüm azalıyordu.Birden gücümün tamtamına bitecek gibi olduğunu hissettim ve Chris’in çömdüğü yere yığıldım.Baygın değildim ama yorulduğumdan dolayı ayakta duramıyordum.Yere yığıldığım gibi direk Chris’e sarıldım.Hillary’de yanımıza eğilerek bize sarıldı.Ardından üçümüzde birbirimizden ayrılarak kim olduğunu ayakta duramasam da söylemeye çalıştım.

“Marck Bencelon.”

Mark’ın nasıl pis bir ölüm yiyen olduğunu biliyordum.Onunla bir geçmişim olmuştu evet.İğrenç ve kötü bir geçmiş.Karanlık bir yerde,beni iğrenç ve pis bir şekilde sıkıştırdığını.Malesef ki hatırlıyordum bunları.Ama en azından kendime şükrediyordum.O an bana hiçbir zarar gelmemişti.Kendimi onun elinden kurtarmıştım.Bu düşüncelerimi gözlerim dolarak düşündükten sonra derin bir nefes aldım ve Chris ile Hillary’ye baktım….

O an... O kadar acı çekmişti ki Chris. Ama asla sesini çıkarmamıştı, sırf Arcene ona üzülüp bu işi kesmesin diye. Evet, Arcene belki Chris'in canını yakmıştı ama aynı zamanda da adamı-Chris'in zihnine gireni- bulmuştu.

Chris, kafasındaki acıyı azlatmaya çalışırken, Arcene ona işaret yaptı ve aynı anda Hillary de ayağa kalktı.

''Be-ben, g-gidiyorum. O p-pisliği bulacağım....''

"Bekle lütfen, tek başına olmaz." dedi Chris zor çıkan bir sesle. Arcene de Hillary'nin sakinleşmesi için dil döküyordu. Chris, Hillary'i Arcene'ye bıraktı ve gidip kırmızı örtülü yatağın kenarına oturarak, Arcene'nin söylediği kişiyi düşündü.

“Marck Bencelon.”

Bir yerden tanıdık geliyordu sanki. Evet, bu ismi bir yerde duyduğundan emindi Chris ama yeterli gücü olmadığından hafızasını tam olarak yoklayamadı. Kesinlikle tek başına olamazdı ve arkasında mutlaka birisi ya da birileri vardı.

"Onu bulmalıyız. Ama sadece üçümüz değil. Bu olay, tüm Yoldaşlı'ğı ilgilendiriyor. O yüzden Yoldaşlık'tan birkaç kişiyi de yanımıza almalıyız." dedi ve ikisinin yüzüne baktı...

Bütün var olan gücümle ayağa kalktım ve Chris’i de alarak küçük koltuklara oturduk.Hillary’nin tüm siniri yüzünden anlaşılıyordu.Elinde olsa Mark’ı gidip öldürecekti.Onu sakinleştirmek istiyordum ama Hillary’yi ne kadar tanıyorsam kolay kolay sakinleşmeyeceğini biliyordum.Hızlıca yerinden kalkan Hillary sinirle gitmeye yeltelendi birden gözümüzün önünde.Chris,sonunda onu kolundan tuttu ve oturması için emirle karışık bir istek verdi.Ama Hillary dinleyecek mi? Hillary’yi çok iyi tanıyorum ben.Asla yerinden durmaz böyle bir olay için.Ona şimdi kendi başına gidipte kendisini tehlikeye atmaması için ne kadar yalvarsam da beni umursamıyordu.Dilim de tüy bitse de Hillary’yi vazgeçirecek gibi görünmüyorduk.Sonunda Chris’ten çıkan kararlı bir ses ortalığı durgunlaştırmıştı.

"Onu bulmalıyız. Ama sadece üçümüz değil. Bu olay, tüm Yoldaşlı'ğı ilgilendiriyor. O yüzden Yoldaşlık'tan birkaç kişiyi de yanımıza almalıyız."

Chris’in bu düşüncesine yarı katılıyor,yarı da katılmıyordum.Bunu kendi başımıza halledebilirdik.Başkalarını tehlikeye atmaya gerek yok diye düşünüyordum.Birden hızlıca başımı Chris’e doğru çevirdim ve hızlıca söylendim.

“Hayır,hayır olmaz.Mark’ı tanıyorum.Yoldaşlıktan birisini izleme büyüsüyle izliyor olabilir.Dikkatli olmalıyız.”

Belki teklifim kabul edilmeyecekti.Ama denemeye bir değerdi.Meraklı gözlerle Hillary ve Chris’İn suratlarına bakıyordum.Birden ayağa kalkarak Hillary’nin yerime oturmasını sağladım ve bende beyaz örtüyle kaplı yatağın üstüne oturdum.Şimdi onları dinlemem gerekiyordu…

Chris, fikrini ortaya atmıştı. Yardım almaları iyi bir fikir olabilirdi. Arcene ona cevap verdi:

“Hayır,hayır olmaz.Mark’ı tanıyorum.Yoldaşlıktan birisini izleme büyüsüyle izliyor olabilir.Dikkatli olmalıyız.”

Evet, haklıydı. Yoldaşlıktan birisini izliyor olabilirlerdi. O zaman bu yükün altına girmek onlara düşüyordu elbette. Chris, bunları düşünürken Hillary konuştu:

''Bizde izleniyor olabiliriz çocuklar...''

Evet, Hillary de doğru söylüyordu. O zaman ne yapmaları gerekiyordu ki? Kendi başlarıan gitmeleri mi..? Yoksa, Yoldaşlık'tan yarım almaları mı..? Ve fikri öne sürdüğü an reddedileceğini bildiği bekleme düşüncesini mi uygulamalıydılar..?

Chris'in kafası bunlarla boğulrken aklına yeni bir fikir geldi.

"Abimden yardım istemek, en mantıklısı gibi görünüyor." dedi fısıldar gibi bir sesle...