Şebnem Ferah

Eski
Eski bir şiir
Eski bir hikaye
Eski bir eski
Var aklımda

Herkes hayattaydı
Bildiğim herkes
Hiç korku yoktu
Yoktu aklımda

Eski bir kitap
Eskimiş resimler
Eski bir şarkı
Var aklımda

Sevdiğim birin
Hiç kaybetmemiştim
Kaybetmek yoktu
Yoktu aklımda

Sıradan basit bir günün uğruna
Hiç dua etmemiş hiç yalvarmamıştım

Sen nasıl başardın
Yüz yıllık ağaç gibisin
Nasıl böyle kaldın
Yürürken eskimeyen eskisede değerlenen

Sen nasıl başardın
Yüz yıllık ağaç gibisin
Nasıl böyle kaldın
Yoksa sende sadece öyle duranlardan mısın

Eski bir oyun
Eski bir sokakta
Eski bir hırka
Var omzunda

Aşka inanırdım
Her hücremle
Hiç bir yük yoktu
Yoktu omzumda

Sıradan güzel bir günün uğruna
Hiç dua etmemiş henüz yalvarmamıştım

Sen nasıl başardın
Yüz yıllık ağaç gibisin
Nasıl böyle kaldın
Yürürken eskimeyen eskisede değerlenen

Sen nasıl başardın
Yüz yıllık ağaç gibisin
Nasıl böyle kaldın
Yoksa sende sadece öyle duranlardan mısın

İstiklal Caddesi Kadar

Alnımdan akan ter
Sana hiç değmedi
Gözümden damlayan yaş
Denizi bulmadi.

Bir sokak gördüm rüyalarımda gecelerce
Hiç sana çıkmadı.
Sadece yarım saat tutuştuk elele
O saat durmadı.

Düşünüyorum,
Ne kadar sevmiş olabilirim?
Düşünüyorum,
Sen ben gece ve bir yol.
Başka birşey
Yok elimde hafizamda.
Düşünüyorum,
Ne kadar yer etmiş olabilir ?

İstiklal caddesi kadar.
İstiklal caddesi kadar.

Anları birer birer
Topladım sakladım.
Tarihin ortasında
Gelecek aradım.

Hücreme girdin,dokundun hucrelerime
Buluttum,damladım
Cümleler kactı dagıldı dört bir tarafa,
Sadece noktayım.

Düşünüyorum,
Ne kadar sevmiş olabilirim?
Düşünüyorum,
Sen,ben,gece ve bir yol
Başka birşey
Yok elimde hafızamda
Düşünüyorum,
Ne kadar yer etmiş olabilir ?

İstiklal caddesi kadar
İstiklal caddesi kadar