Düğün

Heyecanım doruklarda.Her an aldığım nefes beni daha da heyecanlandırıyor.Gözlerime bürünen sevinç kalbimin hızlıca çarpmasına neden oluyor.Heyecandan ellerim titriyor,vücudumu büren mutluluk acele ile kaplanıyordu yavaş yavaş.Bu heyecanımın nedeni ise bugün düğünümün olmasıydı.Evet.Ben ve Chris bugün hayatlarımızı birleştiriyorduk sonunda.Ayna karşısında hazırlanmaya çalışan ben tüm korkularım ve şimdi alacağım büyük sorumlulukla yüzleşiyordum sanki.Ayna da kendime bakarken sanki çok farklı birisiydim.Gözlerimdeki mavilik parıldıyor,suratımda istemsiz bir ifade ile gülümseme duruyordu.Üzerimde taşlı ve hafiften kabarık bir gelinlik duruyordu.Ayağımda ise beyaz topuklu ve parlak ayakkabılar.Gelinliğim ile etrafta yürürken,gelinliğimi tutmak hoşuma gidiyordu.Aynada yüzüme baktığımda başımda kızıl saçlarım ile bir bütün oluşturmuş olan papatyalardan bir taç gördüm.Gözlerime sürdüğüm siyah kalem ve dudaklarımda ki pembe renk ruj tamamlıyordu makyajımı.Ellerime baktığım da ise beyaz ojeler.Heyecandan yerimde deli gibi çırpınan ama bir taraftan duran ben,merakla Chris’i bekliyordum.Düğün vakti oldukça yaklaşıyordu.Heyecandan yerimde duramayınca hızlıca küçük masanın yanına gittim.Masanın yanında duran küçük kutuyu açtım ve içinden birkaç fotoğrafı çıkardım.Fotoğraflarda Chris ve benim çekindiğimiz aşk dolu kareler vardı.Resimlere gülümseyerek bakarken arkamdan gelen bir ses duydum.

“Sevgilim.”

O olmalıydı.Bu gelen kişi Chris olmalıydı.Bana sesleniyordu.Fotoğrafları elimden kutuya bıraktım yavaşça ve kutuyu kapattım.Gözlerimi kapattım ve yavaşça derin nefes aldım.Ardından gözlerimi açtım ve utangaç bir tavırla yüzümü Chris’e döndüm.Bana hayranlıkla bakmaya başlamıştı.Ben ise yüzümü halen gülümser bir şekilde öne eğmiş duruyordum…

Yeni bir gün... Aşkın birleşeceği bir gün daha... Güneş, onların birleşmesi için doğmuştu bu sefer. Onların yaşadığı ve birbirine kenetlendiği sevgi, bugün resmiyete dönüşecekti. Evet, bugün Chris ve Arcene evlenecekti. Chris, ilk tanışmalarından beri ona her gün daha da büyük bir sevgi bağı ile bağlanmış, ona olan sevgisi her geçen gün daha da artmıştı.

Bunları düşünürken, heyecanını üstünden atmaay çalışıyordu ama mutluluğun verdiği heyecan hep galip geliyordu Chris'e karşı...

En sonunda yukarıya, Arcene'nin hazırlandığı odaya çıkıp onunla biraz konuşmaya karar verdi. Altında siyah bir pantolon, üstünde ise beyaz bir gömlek ve siyah, şık bir ceket vardı: Damatlığı...

Arcene'nin yanına geldiğinde, o elindeki fotoğrafları inceliyordu. Bunlar, o ana kadar Chris ile Arcene'nin birlikte çekindiği fotoğraflardı.

“Sevgilim.”

Arcene beyaz gelinliğinin içinde kafasını kaldırdı ve ona baktı. Çok güzel olmuştu: Beyaz gelinlik, onda harika durmuştu.

"Böyle giderse sana birkez daha aşık olacağım." dedi ve gülümsedi. Chris, içinden düşünüyordu ki "Sevgileri, her zaman üstün olurdu aralarında..."

Utandıran bakışları beni benden alıyordu sanki.O kadar heyecanlıydım ki her an bir sakarlık becerecekmişim gibi.Önüme bakmaya bölünmeksizin devam ederken yanaklarımın birden kızardığını ve ateş gibi yandığını hissetmiştim.Sanki birden bir yerden ateş basmıştı beni.Hızlı kalp atışlarım o an heyecandan kendimi bayılacak gibi hissetmeme neden oluyordu.Chris’in bana bakmasının yanı sıra söylediği o küçük ve kısa söz onun romantikliğini simgeliyordu sanki.

“Böyle giderse sana tekrardan aşık olacağım.”

Ah bu romantik sözler.Artık alışmıştım sanki ama duyarken bıkmakta bilmiyordum.O kusursuz ve şevket verici sesiyle bana böyle sözler söyleyen bir insan,bana gerçekten aşık olmalıydı.Önüme utangaç bir şekilde bakmaya devam ederken sonunda mavi gözlerimi yerden çevirdim.Chris’e baktım.Gülümsedim ve gelinliğimi tutarak yavaş yavaş yanına ilerledim.Yanına geldiğimde ellerimi Chris’in boynuna doladım.Yüzüne doğru yaklaştım ve sessizce söyledim.

“İyi ki varsın bitanem.Seni seviyorum.”

Bunu söyledikten sonra onun mavi gözlerinin içinde kusursuzca bakmaya başladım.İkimizin de gözleri şimdi birbirine bakıyor ve kusursuzca parlıyorlardı.Bir yıldız gibi…

Chris, birkaç duyguyu bir anda yaşıyordu: Aşk, mutluluk, sevinç, heyecan...
Her duygu bir ifade etmekteydi, her yaşanan, hissedilen kavram, insanın içine mutlaka bir şey olarak geri dönüyordu. Bu duygular, umulur ki hayatın sonunda kadar sürecektir ama asla öyle olmayacağına inanılır bir yandan da. Peki, bu duygular bir arada yaşanabilir miydi uzun süre? Chris, Arcene'e karşı bunu düşünüyordu, güzel sevgilisinin de ona karşı bunu düşündüğünü biliyordu. O zaman, yaşadıkları aşk, kalıcıydı.

Chris'in aklına bir anda bu düşünceler üşüşmüştü, soyutluktan sevgilisinin sesiyle uyandı:

“İyi ki varsın bitanem.Seni seviyorum.”
"Ben de seni çok seviyorum sevgilim." dedi.

Sonra da ayağa kalkıp aynanın karşısına dikilip, uzun saçlarıyla oynamaya başladı. Hiçbir zaman, dağılmadan duramaz mıydı bu saçlar? Saçları, abisi ile bir benzerliğiydi. Aynı onun gibi, Chris'in de saçları her zaman dağınık dururdu.

"Sevgilim, artık hazırsan aşağıya inelim mi? Konuklar, yavaş yavaş gelmeye başladılar." dedi ve onun cevabını bekledi...

Ellerine boynuna doladığım sevgilimin çıkmasını beklediğim o sesini duydum kulaklarımda.O kışkırtıcı ve rahatlatıcı sesini.Beni sevdiğini söyleyen ses.Seni seviyorum gibi bir sözden sonra kendimi o kadar mutlu,güvenli ve değerli hissediyordum ki.Açıklayamazdım ya.Chris ‘e hızlıca sarıldım ve gülümsedim.İnsanın kendisini bu kadar gülümserken görmesi bir mucize idi herhalde.Birden Chris’ten ayrıldım ve küçük aynanın karşısına geçtim.Sarkan uzun küpelerimi takmaya yeltelendim.Chris ise ayna karşısına geçti ve dağılan saçlarını düzeltmeye çalıştı.Onlardan nefret edermiş gibi söylendi.Ardından yanıma geldi ve belime sarılarak aynadan baktı.Gülümsedi.

"Sevgilim, artık hazırsan aşağıya inelim mi? Konuklar, yavaş yavaş gelmeye başladılar.

Ben zaten hazırdım.Yani sanırım öyleydim.Onu fazla bekletmeden hemen söyledim.

“Evet, tabi.Yani ben hazırım tatlım.”

Arkamı döndüm ve onun mavi gözleriyle karşılaştım.İçimi ısıtan ve mavi gözleriyle.Onun cevabını beklemeye başladım…